Aynen katılırım üstteki yazıdaki tespitinize, hele ki, köylerde daha da, içler acısı bu can dostlarımızın durumu, genelde köylerde ikâmet edenlerin çoğu emekli insanlar, bir kaç aile hariç kışları kimse kalmıyor. Duran ailelerde kendi yaşamlarını ancak idame ettirecek durumda,
Bir evin önünde inanki sekiz on kedi, bir o kadar da köpek oluyor, beslenme karnını doyurma imkânından mahrumlar ne yazık ki.
Ekonomik olarak durumu iyi olan insanlar duyarlı davranıp bir kaç torba mama alıp gönderse kışı belki karınları tok çıkaracaklar, ama nerede o duyarlılık iyi insanları tenzih ederim. Birde işin kargo sorunu var, Ben Tokat Reşadiye'liyim ptt kargo hariç köylere giden yok , bu nedenle zaman zaman pttavm'den alabiliyorum mamaları orada duran birine gönderiyorum ki, bu canlara verebilsin diye, çoğunun kaburgaları sayılıyor açlıktan zayıflıktan içim burkulur o masum canları öyle görünce, dağ başlarına bırakıp giden vijdansızlar var. Hiç kedi köpek dağ başında yaşar mı?
Bir Ümit Yaşar Oğuzcan Şiiri ile bitirelim yazıyı.
İnsanlar ve Hayvanlar
Yalan söyler dilleri yok
Çalan, döven elleri yok
Görgüleri, tahsilleri yok
İftira etmezler
Dedikodu bilmezler
Şu zavallı hayvanların
İnsana benzer halleri yok…