Bir şeyi öğrenmek gerek,hala çok yoğrulabilir olan aklına şunu yerleştirir: İnsan yalnızlıktan dehşet duyar.Bütün yalnızlık türleri arasında en korkuncu manevi yalnızlıktır. İlk keşişler tanrıyı yaşardı, en kalabalık dünyada, ruhların arasında yaşarlardı.İnsanın ilk düşüncesi, cüzzamlı da olsa, mahkum da olsa günahkar da olsa, yatalak da olsa, şudur:kendine bir kader ortağı bulmak. Hayatın kendisi olan bu gereksinimi doyurmak için bütün gücünü, erkini, hayat enerjisini kullanır. Bu itici güç olmasa, iblis kendine arkadaş bulabilir miydi? bu konuda bir destan yazılabilir,bu da kayıp cennetin girişi olur; çünkü kayıp cennet başkaldırının savunmasından başka bir şey değildir.