Kurutulmuş çiçeklerim vardı senin için; üstüne gözyaşlarımın düştüğü, umutlarımdan beslenen çiçekler. Yolunu bekleyip durmakta kalbim, kendi bebenimde söz geçiremiyorum ona. Bir daha geri gelmeyeceğini anlatamıyorum hiçbir sözle. Nasıl kabul edebilirim bana nefes olanın nefesimi kestiğini...
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.