Sara'nm Serra'yı doğurduğu gün, yaşamın değerini bir kere daha sorgulamıştı, bahçede doğumu beklerken, ilkbahardı. Ağaçlar çiçeğe durmamışlardı henüz, ama taze yapraklarla yeni donanmışlardı. Yemyeşildiler. Yaşamın her bahar sil baştan yinelenmesini gözleriyle görüyor ve soruyordu, "Tanrım, ağaçlara bağışladığını biz kullarından niye esirgedin acaba? Şu tomurcuk demin patladı gözlerimin önünde. Çığlığını duymadım dalın. Oysa benim kızım sekiz saattir avaz avaz bağırıyor içerde. Neden? Neden bunca acıyı biz insanlara reva gördün? Sara'ya bir şey olursa, ben şimdi tüm bu dalları kırmaz mıyım teker teker? Yolmaz mıyım yapraklarını ağaçların?"
Sayfa 283
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.