Friedrich Wilhelm Nietzsche
''Zamanında Ölmesini Bil'' der, Zerdüşt.
Pörsümüş bir elma gibi dalda asılıp kalma. Ölüm canlılar için bir ''yetkinleşme'', bir dürtü ve bir vaat olmalıdır.
Ölüm bir şenlik gibi yaşanmalı, ''yaşayanların yeminlerini kutsamalıdır.''
Sen ölürken ruhun, akşam kızıllığı gibi parlamalıdır.
Nietzsche bile ağlıyor...
Sadece bunun için bile okunması gereken bir kitap. Burada ne kadar anlatırsak anlatalım sözcükler, cümleler hiçbir zaman tam anlamı ile Nietzsche'yi ve eserlerini anlatmaya yetmeyecek.
Kitabı ikinci okuyuşum olacak, ama filmini sanırım her ağlamak istediğim zaman açıp izlerim, hatta o kadar çok izledim ki Nietzsche rüyama girdi ve benim görüp görebileceğim en güzel rüyayı yaşattı bana.
Küllerin huzura kavuşsun! Tüm gelecek nesiller adını saygıyla ansın!
