Hani dersin ya "bu nasıl bir son böyle" diye.. Biz ne okuyorduk da sen bize ne hissettirdin 
Tarık Tufan .. Bazı kitapları okurken hikayeye kaptırırsınız kendinizi.. Anlatılan bütün duyguları hücrelerinize kadar hissedersiniz.. Son iki sayfaya kadar hissettiklerinizi tamamıyla unutun.. Kitabı bitirip, kapağını kapatıp, gözlerinizi yumduktan sonra tekrardan hikayeyi düşünmeye başlayacaksınız.. Çünkü son iki sayfada kitap öyle bir sonla bitti ki hikayenin tüm seyri değişti..
Kalemini,anlatımını, betimlemelerini severek okuduğum Tarık Tufan 'ın, 
Hayal Meyal kitabını okumanızı tavsiye ederim..
Kitaptan Alıntılar :
(Sayfa 69)
İnsan bir kere aşık olmaya görsün.. Her şeyi sevdiğine yormaya başlıyor..
İzlediğim filmlerdeki kadınlar, okuduğum şiirlerdeki kadınlar hep sen..
İstanbul'u da sana yoruyorum, sonbaharı da...
Bu sonbahar hayatımın en uzun sonbaharı..
Fakat ne garip.!
Sen hayatımda azaldıkça, sonbahar uzuyor..
Sonbaharı sana yormak, belki de bu yüzden dünyanın yorucu işi gibi geliyor..
Zor sahiden..
Zor..
Sonbaharda gitmekten söz ediyorum..
Ben yitik bir zamanı arıyorum..
Ben yitik bir zamanı arıyorum..
Ben yitik bir zamanı arıyorum..
Ben seni arıyorum..
(Sayfa 79)
Ben seni arıyorum diyorum ya...
Bilmem..
Belki de... belki de... bir gün hiç beklenmedik bir yerde karşıma çıkmandan, "işte geldim" demenden, "hadi gidelim buralardan" demenden korkuyorum..
Ben senin uzaklığını seviyorum..
Ben senin uzaklığını seviyorum..
Ben senin upuzaklığını seviyorum..
(Sayfa 82)
Bazen öyle sanıyor ki insan eskisi gibi olabilir her şey...
Olmaz halbuki..
Olmaz..
Tüketip de geçtiğimiz onca şey eskisi gibi olamaz..
Ben sadece denemek istedim..
Farkındayım olmayacağının..
Ben hala gözlerini bıraktığım yerde arıyorum..
·
292 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.