O günleri ve o şartları düşündüğümde Nejdet'i bir "kardelen"e benzetirim. Bir bakıma O'nun gayretleri, kendi kültürüne, insanına ve meselelerine yabancılaşmış, kendi tarihine bigâne kalmayı marifet sayan, ilgisiz ve duyarsız sosyal muhitin, karlı ve buzlu kış günleri kadar sert ve acımasız ortamında, yüreğindeki iman ve heyecanlardan başka bir dayanağı olmayan bir insanın, karı ve donmuş duvarları nefesiyle eriterek ilk baharın müjdelerini taşıma çabalarıydı.