"Öncelikle çok güzel bir kitap son sayfalarına yakın hep ağlayarak okudum. Mem ve Zin birbirini çok seven iki genç ve bir türlü kader onları birleştirmiyor. Mem zindanda 1 yıldan fazla kalınca ölüyor bunu duyan zin hemen mem'in mezarı başına gidiyor ve söylediği bir söz var "Ey bahçesini bırakıp giden bahçıvan! İşte bahçen burada yetişmiş ve meyvesini vermiştir. Fakat bahçen sahipsiz ve bahçıvansız kalmıştır "
