Badem Dalına Asılı Bebekler... Beş yaşında ki Halûk için ölümün bir metaforu bu bence. Kırım Tatarlarının Rus emperyalizmi sonucu yıllardır yaşadıkları topraklardan sürülmesini beş yaşından on üç yaşına gelene kadar Halûk'un gözünden okuyoruz kitap boyunca. Çoğu şey anlamsız ve bulanık kalıyor aslında okurun gözünde çünkü Halûk da anlamıyor çevresinde olanları. Ölümü, kayıpları... Bunlar onun için boz bulanık anılar. Çocuk aklı bir anda yok olan çevresindeki insanların yokluğunu kabullenemiyor. Sırayla kaybediyor tüm sevdiklerini, çevresindeki insanları... Yalnız bir çocuk Halûk, yalnız ve kaybolmuş. Anlamlandıramadığı ölümlerin içinde yok olup gitmiş.. Yaşadığı köyde insanlar topraklarına tutunmak için çabalıyorlar ama... Ama işte olmuyor, sonunda sürgün yollarına mahkum oluyorlar. Kitabın sonunda ki ayrılık şarkısı gibi aslında.. "Yel eskende sallanır Ağaç dalları. Bizim için haram oldu Kırım yolları..."

Badem Dalına Asılı BebeklerCengiz Dağcı · Ötüken Neşriyat · 2022393 okunma

·

162 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.