herkes sadece kendi kendisiyle tam bir uyum içinde bulunabilir, arkadaşlarıyla, sevdikleriyle değil. Çünkü bireysellik ve ruh farklılıkları, ara sıra, az da olsa bir uyumsuzluğa yol açar.
Bu yüzden sağlığın yanında dünyadaki en yüksek değer olan, hakiki ve derinden kendi kendiyle barışıklık ve en mükemmel iç huzuru, kalıcı bir hal olarak sadece yalnızlıkta ve en derin inzivada bulunabilir.
İnsanın kendi benliği büyük ve zenginse, o insan bu zavallı dünya üzerinde bulunabilen en mutlu halin tadını çıkarmaktadır. Hatta şöyle de denebilir: Arkadaşlık, aşk ve evlilik insanları ne kadar yakından bağlasa da, herkes aslında sadece kendine, olsa olsa bir de kendi çocuklarına tam dürüst davranır. Öznel veya nesnel koşullar sonucunda biri insanlarla temasa geçmeye ne kadar az muhtaçsa, durumu o kadar iyidir. Yalnızlık ve Issızlık insanları bütün fenalıklarını bir kerede hissetmemizi sağlamasa da, hiç olmazsa göz ardı etmememizi sağlar.
Buna karşın toplum sinsidir. Neşe, iletişim, sosyal zevklerin görüntüsü ardında, büyük ve genellikle çaresiz dertler gizler.
Gençliğin başlıca çabalarından biri. yalnızlığa katlanmayı öğrenmek olmalıdır: çünkü yalnızlık mutluluğun iç huzurunun bir kaynağıdır. Sadece kendine güvenen ve kendi kendinin her şeyi olabilen birinin durumunun en iyi olması işte bundan dolayıdır,
hatta çiçero da der ki: Tamamen kendine güvenen ve benim dediği her şeye kendi içinde sahip olan kişinin en mükemmel mutlulukta olmaması imkansızdır (Paradokslar, 11). Ayrıca kişi kendinde ne çok şeye sahipse, başkaları onun için o kadar az önemli olabilir. Kendi içinde değere ve zenginlige sahip insanların, toplumun talep ettiği önemli fedakarlıkları yapmaktan, hele ki gözle görülür ölçüde kendi kendini inkar ederek cemiyeti aramaktan alıkoyan, belli bir kendi kendine yeterlilik duygusudur.
Sayfa 142Kitabı okudu
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.