Daha önce de Dostoyevski ile ilgili görüşlerimden bahsetmiştim. Çok yıldızlarımızın barıştığını söyleyemeyeceğim. Lakin yazarlığına ve bilgi birikimine laf söylemek de kesinlikle bana düşmez. Bu sebeple kitabın dili ve kurgusu ile ilgili bir kaç fikrimi söylemek istiyorum. Kesinlikle bu kitabı bir kaç Dostoyevski kitabı okumuş kişilere tavsiye etmiyorum. Çünkü ister istemez bir beklenti içinde olunuyor ve o beklentileri asla karşılamıyor. Tamamen başka bir yazar okuyormuş gibi. İlk kitabı olması hasebiyle kurgudaki o abartılmış dramalar, anlamsız şekilde uzatılmış diyaloglar göz ardı edilebilir. Fakat kitaptan ne almam gerektiğini bir türlü anlayamadım. Olaylar desen vasat ve sıradan, çatışma ya da düşündürcü diyebileceğim olay örgüleri de yok. Çok sevdiğim bir arkadaşımın sıradan bir gününü hatrı kırılmasın için dinlemiş gibi oldum. Hatta çok zor bitirdim. Fakat bir başka yönden bu adama hayranlığımı arttırdı. Demekki bu adam da bir günde Fyodor Dostoyevski olmamış. Bu kitap ile daha güncel eserlerini kıyaslandığında kalemindeki o ciddi gelişim çok net bir biçimde anlaşılıyor. Başarılarının devamını dilemek isterim ama çok da mümkün değil. Sıhhatli günler dilerim... Not: Tabiki de kitap hiç iyi bir şeyden bahsetmiyor değil. Ele aldığı konular tespitler fevkalade. Ben tamamen bir okur olarak eseri okurken hissettiğim şeylerden bahsettim.

İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 202362,3bin okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahmed Öksüz