Sen, “Gelip beni buradan al!” dediğinde zamansız ve mekânsız gelip seni oradan alacak insanı kaybettin. Yedi cihan dolansan da mutlu olamazsın.
Sen, en karanlık gecelerine ışık olmak için başında bekleyen, sorgusuz sualsiz gözlerine bakan, düşsen de kaldırmak için uzanan el olan o insanı kaybettin. Yedi kıta gezsen de mutlu olamazsın.
Sen meçhul bir yangının ortasına dalıp kendini hiç düşünmeden seni kurtarabilecek o insanı kaybettin. Ömrün boyunca yüreğinde çıkan her yangında bizim "sönmeyen korumuzu" hatırlar, yanarak mutlu olamazsın!