Emrah Hakan Ermeydan
@hakanermydn
İMÜ/ Türkçe Öğretmenliği
14 Ocak 2000
6 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
TAHAMMÜLSÜZ
"Dışarıdan sabırsız gözüken ve her şeyi planlayan birinin kendi içinde nelere sabredebileceğini düşündün mü hiç?
Her düşüşümde olayları abartma diyen sen miydin? Peki herkesin aynı duygusallıkta olamayacağını düşündün mü hiç?
Her sabah aynanın karşısında gülerek uyanmak yerine bir şeyleri sorgulayan, sürekli düşünen biri olabileceğini düşündün mü hiç?
Tabii ki hiç düşünmedin, ama sorun değil ben düşünülmemeyi senden değil en yakınlarımdan öğrendim. Size kalsa hep acı çekendim, tecrübelenerek mi bugünlere geldim?
Tüm zorlukların üstesinden tek başıma geldim. Sahi herkesin ne düşündüğüne neden bu kadar çok önem verdim?
Bugüne kadar hep direndim, ama artık pes. Tahammülsüz dünyama sen de hoş geldin!"
-Emrah Hakan ERMEYDAN-
Bir kitap okudu
456 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
606 günde okudu
Bir kitabı yarım bıraktı
Okur Takip Önerileri
Şiir Neden Yazılır?
Elbette umutsuzluğa düşerim bazen
Elbette umutluyum her zaman
Neden yazılır bir şiir
Neden okunur bunca yazı
Çünkü nasıl alışabilir başkaca
İnsanın karmaşıklığı.
Edip Cansever
Yalnızsın
Yanında birileri olsa da yalnızsın. Kalabalık grupların içerisinde kahkahalarla gülümsesen de her günün bambaşka insanlarla yan yana geçse de yalnızsın. Bu fiziki bir olgu değil. Ben hep senin yanındayım diyen herkesin, en ihtiyacınız olduğunda sessizliğiyle yalnızsın.
Acı şahsidir. Kimsesizsin. Yanında herkes var ama daima kimsesizsin. Bunu kabul edip devam etmek, kendi çarelerini kendin yaratmak zorundasın. Herkes bir süre eşlik edecek ve yürüdüğün her yolun sonunda koca bir boşluk ve yalnızlık göğsüne bastıracak seni. Hayat biraz böyle.
Aşk Hiç Biter Mi?
Üç kelime, tek hece, her gece sen rüyama girince anlam kazanır "aşk".
Sevgiler yarım kalır, aşk sevdaya dönüşür bir ömür kahrı kalır.
Sevdayı bilen kahrını da çeker. Yalnızca seven kahrı değil yeni limanları aramayı seçer. Sevdayı çeken sevdiği için yeniden liman olmayı istese de onun yeni limanlara yelken açtığını duyunca
"sevdasını" denizin derinliklerinde yaşamayı tercih eder. Orada yaşamaya alıştıkça yosun bağlar ve bir süre sonra boğulur.
Her şey yaşanabilir, hayat tam boğuluyorum derken yeniden başlayabilir ama "ilk aşk, ilk heves, ilk çaba, ilk yaşam isteği" asla eskisi gibi olmaz. Çünkü bir kez boğulan insan ya yüzmeyi öğrenir
ya önlem alır ya da can kurtarana da güvenmez!
Yoruldum
Çok yoruldum. Her şeyden. Kalbimin ağrısından, beynimi kemiren düşüncelerden, uyuyamadığım için kızaran gözlerimden yoruldum. Her yerde hissedebiliyorum bu yorgunluğu. Artık dayanamıyorum. Sanki biri sarılsa "geçecek" dese yemin ederim inanacağım. Ama olmuyor, kimse bir şey sormuyor. Kimse beni anlamıyor. Belki de kimsenin umurunda değilim...
EHE-AEE
Gözlerine Bakmak
Gözlerine bakmak içinde hayat bulmaktı
Gözlerinde kaybolmak bir huzurdu.
Gözlerine bakmak dünyanın en güzel manzarasına bakmaktı
Gözlerine bakmak sonbaharda yeşil kalan son yaprak gibiydi.
Yağmur yağıyor geceleri
Dışarıda toprak kokusu
Hava kapalı, karamsar
Dışarıda ıslanan anılar yok oluyor sokaklarda
Camda oluşan buğuda
Şehrin sessizliğinin içinde
Yine sen varsın
Bu yağan sağanakta yine senin kokun var.
Seni düşünmek yağmurda ıslanmak gibi
Gülüşün yağmurdan sonraki gökkuşağı gibi
Gözlerin ıslanan yeşil yapraklar gibi
Cama vuran yağmur damları senin sesin gibi.
Anlatamadığım Bir Şeyler Var
Ağlayarak çıktığın yaşam yolculuğunu,
Ağlatarak bitireceksin.
Karşına birisi çıkacak
Yolculuğundan, canından
Her şeyden çok seveceksin.
Geçmiş yolculuğunu bırakıp
Geleceğini bu sevgiyle mahvedeceksin.
Bir kitabı yarım bıraktı
(YİRMİ İKİ YILLIK FİLM: HAYKIRIŞ)
Yirmi iki yıllık yaşantıma birçok savaş, birçok mağlubiyet ve birçok kaybediş sığdırdım. Her birinde kendi çıkarlarımı tamamen kenarı bırakarak hareket ettim.
Yeri geldi kendi çıkarlarımı düşünmediğim her insanlardan bile hakaret işitiverdim. İşte o zaman başladı ilk derdim, çocuğum büyüdükçe geçer zannederdim. Geçmiyormuş aksine artıyormuş, yirmi birinci yaşımda bunu öğrendim.
İnsanlara çok güvendim, yanıldım, gücendim. Her düştüğümde ayağa yalnız kalkıverendim. Her mücadelemde en ufak ilgiye yüzü gülendim. Tecrübelendim, elendim ve işiniz düşünce aklınıza ilk gelendim (!)
Ve yine yirmi birince yaşımda bütün bu yaşadıklarımı kenarı bırakarak “sonsuz fedakarlıkla” kalbimi birine teslim ediverdim. Öyle ki tüm savaşlarımı bir kenarı bırakıp “kendi olabildiğim” tek yer sendin. Sonra sen de değişiverdin. Savaşım senin içinken beni yalnız bıraktığını fark ediverdim. Tekrar başa dönüverdim. Kalan ömrüme saklayacağım tek bir nasihat öğrendim:
“Yalnız geldiğin bu dünyadan, yalnız gideceksin. Yeri gelecek ürkecek, yeri gelecek ürküteceksin. Ama önceliğin kendin olmadıkça hep üzüleceksin…”
EHE-AEE
Sen, “Gelip beni buradan al!” dediğinde zamansız ve mekânsız gelip seni oradan alacak insanı kaybettin. Yedi cihan dolansan da mutlu olamazsın.
Sen, en karanlık gecelerine ışık olmak için başında bekleyen, sorgusuz sualsiz gözlerine bakan, düşsen de kaldırmak için uzanan el olan o insanı kaybettin. Yedi kıta gezsen de mutlu olamazsın.
Sen meçhul bir yangının ortasına dalıp kendini hiç düşünmeden seni kurtarabilecek o insanı kaybettin. Ömrün boyunca yüreğinde çıkan her yangında bizim "sönmeyen korumuzu" hatırlar, yanarak mutlu olamazsın!
EHE-AHE
(BAZI ŞEYLER YAŞANMADAN BİTER)
Bazı şeyler yaşanmadan biter
Başlangıçta atılmayan adımlar,
Başlamadan gelen son oldu
Gelen son umudu yitirdi.
Umutsuzluk benim sonum oldu.
Bir gülüştü her şeyi başlatan
Bir bakıştı insanı yakan
Bir kahkahaydı kül eden
Bir dokunuştu yok oluşun başlangıcı.
Başlangıçlar umuttu
İçimizdeki umut neşemizdi
Bizi ayakta tutan beklentiler
Üstümüze atılan son toprak oldu..