İlk not: Okunması gerekir mi? Bence hayır. Okunsa olur mu? Elbette. Ne zaman okunmalı? İlginiz Kore edebiyatına kaydığında veya yeni bir şeyler arayışına girdiğiniz zaman.
Kitabımız, Yonğhe isimli karakterimizin bir rüya görmesi sonucu vejetaryen bir hayata geçişini ve bu süreçte ailesi ile yaşadıkları, kendisinde meydana gelen değişimleri ve et yemeyi bırakması ile hayatında meydana gelen kırılmayı anlatıyor. Kitap yazıldığı dönem itibarıyla mıdır nedendir bilmiyorum ancak vejetaryenliğin sanki pek iyi taraflarında durmayıp bir karakter vasıtasıyla insan yaşamının, bir demirin pas tutması gibi, yıpranması üzerinden bir şeyler anlatmaya çalışıyor. Nitekim kitabın derdi vejetaryanlık mı? Bence kesinlikle değil.
Kitabımızın derdine girmeden önce kitabın ana hatlarından bahsetmekte fayda var. Kitap tek bir hikâyeyi üç bölüm halinde farklı insanlar üzerinden anlatmayı tercih eden bir yapıya sahip. İlk bölüm Yonğhe’nin vejetaryenliğe adım atışını, çevresinin buna tepkilerini ve Yonğhe’nin kararının kesinliğine ilişkin bir süreci anlatıyor. İkinci bölümümüz Yonğhe’nin eniştesi (ablasının eşi) olan ve Yonğhe’nin vücudunda bulunan Moğol lekesi ile Yonğhe’yi kendisine takıntı haline getiren başarısız sanatçımızın üzerinde duruyor. Hikayemizi nihayete yaklaştıran üçüncü bölüm ise ana karakterimizin ablası olan Inğhe’nin hayatla başa çıkmaya çalışması, kardeşine ilgi duyan eşinin kendisinde bıraktığı yara izleri, kardeşine sahip çıkma çabası ve çocukluğundan bu yana üstlendiği sorumluluk neticesindeki karakter oluşumunu anlatıyor.
Şimdi gelelim bu üç bölümde açıklanan hikâyenin derdine: Yazar toplumda bazı radikal kesimlerce kabul edilemeyen vejetaryenliği araç olarak kullanıyor. Bir grubun, topluluğun ya da toplumun katı tutumları, et yememeyi bir suç olarak kabul etmek gibi, insanların hepsinden benzer şeyleri beklemeleri, et yemek gibi, herkesin arzularının eş düzeyde olduğunu düşünüp insanları yadırgamak gibi durumları bize çok güzel bir şekilde sunuyor.
Sadece vejetaryenlik gibi basit bir şeyde dahi insanların ruhlarındaki katılığı ya da karanlığı kız, eş, kardeş demeden dışa vurmaları bize alınabilecek oldukça değerli dersler veriyor. Kitabın sonuna geldiğimizde ise (Spoiler) karakterimizin kendisini ağaçlara benzetmesi ve bir ağaç kadar yalnızlığa sürüklenip gitmesi ile son buluyor. Bu nedenle eğer ki kendinizi değersiz hissetmek istemiyorsanız, sizi olduğunuz gibi kabul eden ve toplumsal normları kendi kuralları haline getirmemiş, anlayışlı insanlarla hayatınızı devam ettirin ve bu şekilde olmayan insanları bir önceki paragraflarda bulunan noktalar gibi geride bırakın.
Han Kang 
Vejetaryen
·
1.113 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.