Öne Çıkan Yorum
Bir hayli geç oldu ama baştan savma okumak istememiştim ve buradayım:)) Biraz gayri ciddi başlayacağım.. hani demişsin ya Genç Werther’in okuyanlar intihar ediyorsa bu kitabı okuyanlar diye. Sonuna gelemediklerinden olabilir diye düşündüm okurken. Bu kitabı sonuna kadar okuyabilmek bile hayata bağlı olduğunu gösterir bence bir insanın :)) Yazını çok sevdim tam bir Kübra incelemesi :)) kitapla olan çatışmanı, tartışmanı, anlayışını hissetmek çok keyifli. Senin yazdıklarından anladığım kadarıyla kitap biraz da modernite eleştirisi. Olgular, etikler, amaçlar, ezberler, kurulmuş ahlaki normların süsleri arasında çürüyen insanlık. Temelini ararken temelsiz kalmış, dayanağını bulamamış, belki de bulduklarının iki yüzlülüğünde savrulmuş, hiçliği arar olmuş bir insan canlandı zihnimde... Sonra da Camus'nun Düşüş'ü geldi aklıma. Okudukça yazını oradan oraya savruldum ben de. Bu aralar çokça düşündüğüm bir şey var. Hepimizin bir dert yarıştırma, hayat kıyaslama eğilimi var ve sosyal medyanın da etkisiyle artıyor bu günden güne. Ama bu kıyasa kişinin bu hayatla başa çıkma yetisini de eklemek gerek gibi geliyor. Bizim normal gördüğümüz bir hayatın içinde kaybolacak, düşecek kuyular saklayabiliyor kimileri. Kalemine sağlık uzun zaman olmuştu. Özlemişim :))
Huzursuzluğu ne güzel yorumlamış, kendi bakış açın ve birikiminle ne güzel harmanlamışsın Kübra.
Çok değer verdiğim şair arkadaşım 
Ahmet Akarsu bu kitap hakkında iki gün önce demişti ki: "Huzursuzluğu hissetmek için uzun sürede yavaş yavaş okudum."
İyi kitaplar böyledir, huzursuz etse de birçok kapı açar, okumadan önceki halinize geri dönemezsiniz.
İyi kitap, iyi inceleme, tebrikler...
Ablacım bu nasıl bir inceleme... yine arşa çıkarmışsın. Sen de 1 yıl üzerinde bir sürede okuyanlardansın :) Sadece 70 sayfa okudum, beni çok sarstı; sanirım en sevdiğim kitap olacak.
Sonunda kavuştum meşhur incelemeye :)
Şu kitap elinde o kadar süründü ki, başka birisi olsa tükakayı yapıştırırdı, edebiyatın ehli okuyunca yorumu da kendisi gibi kaliteli oluyor.
İnsan garip bir varlık... Ya acılarını hatırlayıp yaralamayı seviyor kalbini ya da sevinçlerini hatırlayıp ah'larla iç geçirerek yüreğini cereyanda bırakmayı... Küçük İskender gibi cengâver çıkmalı "Siz kaçıp kurtulun, Ben oyalarım hatıraları"
Octavia diye bir yazar Pessoa için: Kendi kendinin katili, diyor.(soyismini unuttum)
Çocukluğundan kurtulamamış, alkole vurmuş kendini.... Ama tebrik etmek lâzım incelemedeki alıntılarla beni huzursuz etmeyi başardı. Seni, kalemini sevmesem senin de payın var diye cırlardım :)
Övgü içeren bir sürü cümle yazabilirim ama senin ihtiyacın yok. Sen şu sitede parmakla sayılacak ender yorum kabiliyetine sahip okurlardansın canım 💓 Enfes, bayıldım! Kalemine bereket :)
Teveccühünü de almış gelmiş arkadaşım. ☺️ Sen bizim okuduklarımızı ne yapacaksın? Asıl kim bilir sen hangi gün görmemiş kitapları okudun bunca zamanda? Aklımızda hayalimizde olmayan, adını sanını duymadığımız kim bilir neler okudun? Sen bizden almaya değil, bizlere katmaya gelmişsindir diyerek ben de saygılarımı sunayım ☺️
8 sonraki yanıtı göster
Kafka ile Pessoa arasındaki paralellikler oldukça dikkat çekicidir. Hemen hemen aynı tarihlerde yaşamışlar. Kafka 5 yıl önce doğmuş, 11 yıl önce ölmüş. İkisi de yaşadıkları şehrin -Prag ve Lizbon- sembolü olmuş. Kendileri buna şahit olmadıkları gibi akıllarından bile geçmemiş olmalı. En ilginç benzerlikleri ise, ikisinin de yaşadıkları süre içinde sadece bir tek kitapları yayınlanmış ve geriye hala daha ayıklama ve yeniden basımları gerçekleştirilen, gizemli, dev bir yazınsal hazine bırakmışlar.
Çok doyurucu bir incelemeydi. Aklına, kalemine sağlık.
Birkaç defa okumayı deneyip başaramadığım kitaplardan biri. Sanırım orada yazanların pek çoğunu yaşadığım(ız) için 675 sayfalık hakkımı daha yabancısı olduğum konularda harcamak istedim:)
Yazdıklarından onlarca cümleyi aradan çekip ayrı bir şekilde üzerine konuşmak mümkün. Çünkü tespitlerin pek çoğu tam damarımıza basıyor. Yazarın da tabii ki:) Onun da hakkını verelim:)
Ama ben belki metni de özetleyebilecek, senin 4.paragrafta alıntıladığın cümleyi tekrar buraya taşımadan geçemeyeceğim:
"Hepimiz kendi dışımızdaki koşulların tutsağıyız."
Evet bir özgürlük mücadelesi şart. Ama bugüne kadar bizi oyaladıkları özgürlük kavramından çok daha farklı bir özgürlüğün mücadelesi. Bir benlik savaşı belki de... Bir 'kendini bilme' yolculuğu...
Biz ihmal ettikçe, hayat kafamıza vura vura hatırlatıyor her 2 yılda bir.
Sevgili Kübra, aradan aylar geçse de, yine senin bir incelemenin altında hayatı sorgulamaya devam ediyoruz:)
Kitaptan sana kalanları her zamanki samimi üslubunla o kadar güzel anlatmışsın ki, inceleme mi okudum, oturup sohbet mi ettik, ayırt etmesi çok güç.
Daha sık görüşmek dileğiyle... Sevgiler...
Necip Abi ismini görmek ne güzel. 🍀Kitaplar da olmasa diyorum...
432 gün süren bu okumanın benim açımdan da son derece gelgitli olduğunu söyleyebilirim. Karanlık karamsar tadıyla başka isimler çağrıştırsa da Gecenin Sonuna Yolculuk gibi bir kitaptı diyebilirim. Yıllar geçse de dönüp dönüp bakabileceğim alıntılarla dolu. Bu kadar çok altını çizecek şey bulamasaydım, ben de okumayı istemezdim. :)
Hayatın bize öğrendiklerini bu baharda uygulama şansı bulursak, belki bahar hayatlarımıza da gelir. :)
Arada bir de olsa, kelimelerin vesilesiyle sohbet edebilme şansı bulmak çok keyifli. İnce sözlerin için teşekkür ederim. Her inceleme bazen bazı kitapları neden okumamalıyız sorusunu yanıtladığı için de iyi oluyor. Ömür kısa, bildiğimiz yolları tekrar tekrar ezber etmeye gerek yok bence de. Selamlar sevgiler. 🌸
Yaşanabilir bir hayat zıt kutuplara temas etmekle mümkünse "Huzursuzluğu Kitabı" bize baştan sona aslında "huzur"u anlatmak için var. Anladığım kadarıyla yazar, karakterine huzursuzluğu öyle yaşatmış ki okura "huzur"a ulaşmanın zor olmadığını, basitte, genelde,olağanda, rutinde, klişede ne büyük imkanlar olduğunu bir ölçüde keşfettirmiş. Bir anlamda okur için karakterine kıymış...
Ellerinize,emeğinize sağlık Kübra Hocam. Böyle incelemelerin varlığı içimizi ferahlatıyor,huzur veriyor. Kaleminiz dert görmesin:) Varolun...
Huzurun kıymetini bilecek kadar huzursuz olmak kafi bu hayatta. Okumadığım uzun bi sürede okumak niyetinde olmadığım bi kitap ama incelemene hayran kaldım. Misal bu kadar farkındalıklı incelemeler de beni huzursuz ediyor. Neden mi? Fesatlıktan :)) Kalemine sağlık Kübra...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.