Nerden nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Dün gece bitirdim ve o kadar çok ağladım ki paylaşım için bugünü beklemek istedim. O duygu yüküyle spoiler verip sinirlenip çok şey anlatabilirdim. Uzun zamandır okuduğum kitaplarda pek ağlamıyordum ilk defa bu kadar çok ağladım bu sene okuduğum bir kitapta. Ayçiçeği Karnavalı'nı okuduğumda hoşuma gitti ve bu kitabı da almak istedim ağlayacağımı biliyordum ama bu kadar etkileneceğimi düşünmemiştim. Çiçek'e önceki kitapta da bunda da çok kızdım 'tamam oldu ama geçti anı yaşamaya bak artık' diye neler yaşadığını tahmin ettiğim bildiğim halde. Ama ama ama son 150 sayfa beni dağladı. Ya dedim bu kadar olamaz. Ah Çicek, seni o kadar çok seviyorum ki ve o kadar çok kızıyorum ki. Dolunay nasıl içinizi sıcacık ediyorsa Çiçek aksine bir o kadar katılaştırıyor. Kitabın konusunu anlatmak gibi bir düşüncem yok sadece beni ne kadar etkilediğini söylemek istedim. Neredeyse tüm kitabın altını çizdim. Merak ettiğim şey kitaplar konu itibariyle klişe olabilirken N.G. Kabal nasıl bu cümleleri mükemmel bir şekilde süsleyip etkileyici hale getirebiliyor. Bir çok klasik okudum büyük yazarlardan ve az çok biliyor insan kendisini etkileyecek cümleleri. Van Gogh - Theo'ya Mektuplar kitabını okumamıştım ve alıntılar o kadar güzeldi ki aşık olmamak elde değil. Bunu çok genç yaşta başarabilmiş olan N.G. Kabal'a bir kez daha teşekkür etmek istiyorum. İyiki bu kitapla tanıştım. 00:00 kitabını alıp devam edicem ve gittiği yere kadar okumaya devam edicem bu seriyi.

03:03 Dolunayda Açan ÇiçekN. G. Kabal · Ephesus Yayınları · 20204,302 okunma

·

86 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Beyza Nur