Anılarla uyanan, eğitimden de dindarlıktan da daha güçlü bir içgüdü o hayatı her yaklaşımda canlanıyordu, kurnaz ve düşmanca bir içgüdüydü bu ve boyun eğmemek üzere silahlandırıyordu onu.  Bu hayatın soğukluğu, düzeni onu itiyordu. Kendini sabahın ayazında kalkar, öbürleri ile birlikte sabah duası için sıralanır, midesinin baygınlık veren bulanmasına karşı dualarıyla boşuna uğraşırken gördü. Öyleyse ne olmuştu onu yabancı bir dam altında yiyip içmekten çekindiren o köklü utangaçlığına? Ne olmuştu ruhunu onu her zaman kendini başkalarından ayrı bir varlık olarak görmeye iten gururuna?
Sayfa 218Kitabı okudu
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.