Ne yazık ki tam olarak böyleyim. Ne de güzel ifade etmiş hissettiklerimi...
"Ya başarısız olursam? Arkadaşlarımın performansı benimkinden iyi. Onlar sınavı kazanıp ben kazanamazsam onların yüzüne nasıl bakarım? Babam kitaplar için o kadar para ödedi. Adamcağız elinden geleni yapıyor. Sınavı kazanamazsam herhalde bana bir daha güvenmez. Ya annem? Kadıncağız evde iş yaptırmıyor bana, bazen onu bir gardiyan gibi görüyorum; ama bunu benim iyiliğim için yapıyor. Uf! Bir türlü zihnimdekileri toplayamıyorum. Okuduğum şeyleri ya anlamıyorum ya da çabuk unutuyorum. Galiba bu gidişle çuvallayacağım. Ben aptal olmak istemiyorum, çalışmam gerekiyor;ama bunları düşündükçe ruhum sıkılıyor. İşte başım yine ağrımaya başladı, nefesim daralıyor, zaman da çok hızlı geçiyor. Yine sinirden ellerim titremeye başladı. Bıktım, bıktım... Üstüme çok geliyorlar, çalışamıyorum işte. Bazen çok iyi çalışıyorum;fakat ya sınavda bunları unutursam? Başarmak zorundayım, başka çaresi yok. Öyleyse bu olumsuz düşüncelerden neden kurtulamıyorum? Arakdaşlarım suratımın pek asık olduğunu söylüyorlar. Herhalde bunları düşünmekten çok yoruldum. Bu halimi ben de sevmiyorum. Ne yapabilirim ki? İşte bak yine canım sıkılmaya başladı. "
Sayfa 136
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.