Hala birbirimize sahibiz, dedim. Bu doğruydu.O zaman neden sesim, kendime bile, böylesine kayıtsız geliyordu?
Ve beni öptü, sanki şimdi bunu söylediğim için işler normale dönecekmiş gibi.Ama bir şey değişmişti, bir denge.Kendimi büzüşmüş hissediyordum, öyle ki beni sararak kollarını doladığında, bir bebek kadar küçüktüm.Aşkın bensiz ilerlediğini hissediyordum.
Bunu önemsemiyor, diye düşündüm.Hiç önemsemiyor, hem de.Belki hoşuna bile gidiyor.Birbirimize ait değiliz artık. Bunun yerine , ben ona aitim.
Değersiz,haksız, gerçekdışı.Ama olan biten bu.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.