Abigail Anaya'nın rejimi fosilleşmiş, saçma bir rejimdi. İkinci Dünya Savaşı'nın uzun gecelerinin bitmek tükenmek bilmeyen bir karabasanı gibi uzayıp gidiyordu. Diktatör onbeş yıldır, cop ve yasa gücünde kararname siyaseti uygulamıştı. Dalavere ortakları Trijillo, Rojas Pinilla, Batista ve Perez Jimenez'in düşüşünden sonra yasallığa dönmeye karar vermiş gibi görünerek tacını yeniden yaldızlamıştı: Bir anayasa yürürlüğe koymuş, uyduruk bir parlamento oluşturmuş ve kendisini başkan ilan etmişti. Hayatta olduğu sürece, sürekli seçilecek ve halk açıkça ona karşı oy kullanamayacaktı. Doktorlar sayesinde, sağlığı hiç bozulmadığından halka, kendisine karşı oy kullanma fırsatı vermezdi. Ve Hitler özentisi bir ekonomi, siyaset ve güvenlik sistemi izleyerek iktidarını hala sürdürüyordu.
Sonuç ortadaydı: Geri kalmış, sönük, polisin dehşet saldığı, ardı arkası kesilmeyen bir jurnalciliğin alıp yürüdüğü bir ülke. Öyle bir ülke ki hiç kimse, konuştuğu adam dostu muydu, düşmanı mıydı hiçbir zaman bilemezdi. Çünkü herkes kendi güvenliğini sağlamak için bir başkasını hiç çekinmeden ele vermeye hazırdı.
Sayfa 60 - Can Yayınları
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.