Resim No.1
Aşağıdaki gibiydi:
Yapıtımı büyüklere göstererek resimden
korktular mı diye sordum.
Dediler ki, “Şapkadan da korkulur mu
hiç?”
Oysa ben şapka değil, bir fili sindirmekte
olan bir boa yılanı çizmiştim. Büyükler
anlayabilsin diye bu kez ikinci bir resimde boa yılanının içini de çizdim. Büyüklere bir şeyi açıklamazsanız olmaz.
Resim No. - 2 şöyle oldu:
Büyükler boa yılanlarını içten ve dıştan
gösteren resimleri bir yana bırakıp tarih,
coğrafya, aritmetik ve dilbilgisiyle ilgilenmemi
öğütlediler. Böylelikle daha altı yaşımda, bana
parlak bir gelecek sunan resim sanatından
vazgeçtim. Resim No. - 1 ve Resim No. - 2’nin
uğradığı başarısızlık hevesimi kırmıştı.
Büyükler hiçbir şeyi tek başlarına
anlayamıyorlar, onlara durmadan açıklamalar
yapmak da çocuklar için sıkıcı oluyor doğrusu.
Başka bir iş tutmalıydım, pilotluğa merak sardım. Dünyanın her yerinde biraz uçuş
yaptım. Coğrafyanın da bana yararı olmadı
değil. Bir bakışta Çin midir, Arizona mıdır ayırt
edebilirim. Gece yolunu şaşırınca bu konudaki bilgisi insana destek oluyor.
Hayatım boyunca bir sürü önemli kişiyle
bir sürü ilişkim oldu. Büyükler arasında bir sürü
yıl geçirdim. Çok yakından tanıdım onları. Yine
de ilk görüşlerim pek değişmedi.
Zekâsı azıcık parlak görünen birine
rastladığımda yanımdan eksik etmediğim
Resim No. - 1’i çıkarıyor, deneyimi
uyguluyordum. Gerçekten kavrayışlı biri mi
değil mi anlamaya çalışıyordum. Ama hepsinin
verdiği karşılık birdi:
“Şapka.”
Tabii ben de artık onlara ne boa
yılanlarından ne balta girmemiş ormanlardan ne
de yıldızlardan söz açıyordum. Onların
düzeyine iniyordum. Briç, diyordum, golf,politika, kıravat mıravat. Onlar da böylesine
aklı başında biriyle tanıştıklarına bayağı
seviniyorlardı.
Sayfa 10 - Can Çocuk