Yazar ağaçları konuşturmuş, biz insanlar ders çıkaralım diye… Genç bir gürgen ağacı, gürgenin çevresinde aksakallı meşe ağacı ,köknar ağacı, kızıl çam ağacı, çeşit çeşit ağaçlar, ayrıca çiçekler, böcekler dertleşiyorlar aralarında. Rüzgar da zaman zaman başka yerlerden onlara haberler getiriyor ayrıca…Mutlu mesut yaşıyorlar. Her canlı gibi onlarda ölmek, yok olmak istemiyor. Ama çevrelerinde kesilen ağaçları gördükçe; birgün canlarını kaybetmekten endişeliler. Yaşlı bilge çınar ağacı, Kesilince yok olmayacaklarını, yakılmadıkları takdirde, başka bir şekle bürünerek hayata devam edebileceklerini anlatıyor da biraz sakinliyorlar… Gürgen ağacı ,kesilip, yakılıp kül olmamak için elinden geleni yapacak, ama ne yapsa,nasıl yapsa bilemiyor ! Başına gelebilecekleri düşünüyor; kesildikten sonra hiç olmazsa bir saza, gitara mı sap olsam , eğlenceli bir hayatım olur belki ! Bazen de, ya mapushaneye kapı olmak varsa kaderde dışarıyı görmeyen bir kapı, iç kapı… Ne kötü hiç dışarıyı göremeden orada çürümek. Gitara sap olamazsa, okulun tuvalet penceresi olmaya da razı, bir tarafım bahçede oynayan çocukları görür de onların mutluluğu benimde mutluluğum olur diye… Binlerce olasılık hep kafasında. Böyle geçiyor günler, aylar, yıllar. Ta ki balta sesleriyle uyandıkları sabaha kadar. O biliyor; İnsanoğlu ağacın, çiçeğin, böceğin dilinden hiç anlamaz. Kendinden başkasını düşünmez, çoğu zaman. Sağır olur duymaz, kör olur görmez…

Ben Bir Gürgen DalıyımHasan Ali Toptaş · Everest Yayınları · 20196,7bin okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ender Topçuoğlu