-BİR FIRSAT VER BANA
Bugün iş yerinde yaşadığı sorunlar yüzünden canı epey bir sıkkındı. Yapmadığı bir şeyden dolayı, karşılaşmak istemediği hatta hep korktuğu şeylerden biri başına gelmişti. Bugün iftiraya maruz kalmıştı. O herkesin gözünde mimlenmiş bir suçsuzdu. Gidip kendine birkaç tane bira aldı. Gözüne çarpan ilk ağacın dibine oturup birasını yudumlarken; daha dün aynı masada yemek yediği insanların, bugün nasıl da gözünün içine baktıklarını düşünmekten kendini alıkoyamıyordu. Bu durumu kendine bir türlü yediremiyordu. Bir süre sonra gözleri bulanıklaştı; bir iki damla yaş, sanki hep bu anı beklemiş gibi kaçtı gözlerinden.
Gökyüzüne baktı... Mırıldanarak:
Hakkımı istiyorum senden, verebilir misin? Dedi.
Sonra bağırarak tekrarladı:
Söylesene heh, verebilir misin?!
Birasından bir yudum aldı, bir tane de sigara yaktı.
Yanından onu sıçratan bir ses:
Evlat! Dedi.
Bu da kimdi? Saatlerdir o ağacın dibinde oturuyordu ama bu adamı hiç farketmemişti.
Sana diyorum evlat! Hakkını mı istiyorsun Tanrıdan? Dedi boğuk bir sesle.
Sonra yine kendi cevaplar gibi devam etti:
Sence Tanrı sana hakkını mı verir yoksa hakkını araman için fırsat mı? Dedi.
Bu soru, sarhoşluğunu yerle yeksan etti bir anda. Kafasında tekrarladı soruyu.
Tanrı bana hakkımı mı verir, yoksa hakkımı arama fırsatı mı?
Bu kez aynı gökyüzüne, mahcubiyetle baktı.
Yıldızların nasıl da göğü süslediğini farketti.
Güneşin sabahı beklediğini, ayın nasıl da elmas gibi parladığını farketti.
"Eğer eksik bir şey varsa, o da sana olan saygımdı. Dedi.
Beni affetmen için, bir fırsat ver bana Tanrım. Dedi.