Bir kitabın filmi/dizisi çekildiyse önce kitaptan mı başlarsınız yoksa filminden/dizisinden mi? Kendi adıma bambaşka bir şey denedim bu eserde: Kitap ile diziyi eşgüdümlü olarak götürmek... Bir salgın yaşadık dünyaca... Hâlâ da yaşamaya devam ediyoruz demek yanlış olmaz. Maske ile kendimizi korumaya çabaladığımız, temasla bulaşan bir salgın. Birkaç yıl öncesine kadar kimin aklına gelirdi değil mi? Peki şimdi gözlerinizi kapayın ve düşünün... Kulaktan kulağa konuşarak yayılan bir salgın. Bu hastalığa yakalananlar "abuklamaya" başlıyorlar ve bu abuklamaya maruz kalan herkes hastalığı kapıyor, abuklamaya başlıyor. Tıpkı korona sürecinde olduğu gibi... Maske yerine kulaklıkla korunabiliyorsunuz yalnızca. Konuşarak dahi anlaşmakta zorlandığınız insanlarla konuşmadan anlaşmak zorundasınız şimdi. "Kafamın içindeki bu zehirle yaşamak ve onu herkesten gizli tutmak zorundayım." (s. 11) Okurken en çok dikkat çeken noktalardan biri de salgın karşısında hükumetin takındığı tutum... Yer yer

Körlük kitabını da anımsattı bana. Sanki hepsini bir yere toplamak ve kaderlerine terk etmek gibi... Herkes hasta ve bu hastalığa karşı bağışıklığı olan biri: Murat Siyavuş. Yine Körlük kitabından bir kahramanı anımsatıyor değil mi? "İnsanların birbiriyle konuşmaya korktuğu şu zamanlarda hangimiz yalnız değiliz ki!" (s. 11) Okuma sürecimde paylaştığım bu söz aynı zamanda sizlerden en çok etkileşim alan söz oldu. Çağı öyle güzel anlatmış ki okurken birçoğunuz kendinizi buldunuz. İçinde yaşadığımız zamanı bir cümle ile anlatacak olsam bu cümleyi seçerdim. Kimse kimseyle konuşamıyor, iletişim kurmaya çalışıyor insanlar yalnızca, mümkün olduğunca onu bile yapmamaya gayret ediyorlar hatta. Kesişmeden geçip gitmek... "Ne kadar tuhaf! Sanki benim hayatım değil de gece yarısı televizyonda izlerken uyuyakaldığım bir film." (s. 10) Bazen bir sabah uyanırsın ve hiçbir şey artık eskisi gibi olmaz. Her şeyin monoton olmasını bile özlersin. Ne zaman kötü hissetsem böyle düşünür ve pozitif kalmaya çalışırım. İzlerken uyuyakalınan bir hayat. Hiç de fena sayılmaz aslında değil mi? Ya uykuları kaçıran bir hayat olsaydı? Dışarıdan heyecanlı gibi geliyor ama yaşamadan bilemeyiz. Hadi bir itirafta bulunayım! Genellikle okuduğum kitapların sinemaya uyarlanmasını başarısız bulurum. Ama kitabın dizisi o kadar başarılı olmuş ki kitabı geçmiş diyebilirim. Birçok yerde uyuşmazlık var ama uyuşmazlık olan tüm yerlerde dizinin seçimleri çok daha başarılı. Sanırım eksikliklerin kapatıldığı bir proje olmuş. Mutlaka izlemenizi tavsiye ederim. (Mikail Balcı Netflix'ten bir şey tavsiye ediyor, duy da inanma...) "Kimseyi rahatsız etmeden yavaş yavaş ömrümü dolduruyorum." (s. 99) Bir yere kadar böyle devam ediyor. Bir yerden sonra ister istemez bir şekilde kesişiyor hayatımız başka insanların hayatlarıyla... Ya rahatsız oluyor ya rahatsız ediliyoruz. (Kimse rahatsız ettiğini kabul etmiyor, herkes mağdur ne hikmetse) Karakter betimlemeleri iyiydi. Dizide Anton Tarakçı karakterini diğer tüm karakterlerden başarılı bulmuştum. Bunda kuşkusuz Şevket Çoruh'un usta oyunculuğunun da etkisi var. (Biliyorum bunu fazla hissettirdim ama kuşkusuz kitabın derinliğini yeterli bulmadigim için sürekli diziye kayıyorum. Fikir olarak oldukça başarılı bulsam da olay ve karakterler daha derinlemesine ele alınmalıydı diye düşünüyorum.) Ayrı ayrı puanlamak daha yerinde olur diye düşünüyorum. Kitap: 7,5 Dizi: 9 puan diyebilirim. Keyifle okunması, keyifle izlenmesi temennisiyle...

Sıcak KafaAfşin Kum · April Yayıncılık · 20161,401 okunma

·

1.762 görüntüleme

Hamide Bayırlı

@hmdealpr ·

26 Aralık 2022 00:25

Kesinlikle aynı kanıdayım. İlk kez ben de diziyi kitaptan daha başarılı buldum. ( olay örgüsü ve karakter betimlemesi konusunda) incelemeniz çok keyif vericiydi, emeğinize sağlık.