Dərk etməyə başlayanda həyat olduqca böyük bir meşə kimi göründü gözümə.
Səhərinə, gün işığına, yüngül mehinə, yamyaşıl ağaclarına, minbir çeşid gülünə aşiq olub düşündüm; yaşamağa nə var ki?!
Sonra göylər güldü mənə..
Qaranlıq çökəndə elə qorxdum, o qədər sarsıldım ki, sonun bu qədər tez gəldiyinə təəccüblənib biraz da qəzəbləndim deyəsən..
Səhər
·
110 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.