Bu işin sırrı neydi? Bizim neyimiz eksikti? Bu niçin önemliydi? Hem ne anlamı vardı? O zamanlar art niyet taşımaksızın ve kibirsizce hâlâ kendimize âşıktık. Kendimizle barışıktık, duygularımızın bize sunduğu yeniliklerden keyif alırdık, kirimize pasımıza bayılır, yara berelerimizi ilgi ile incelerdik; bu değersizliği kavramamız mümkün değildi. Kıskançlık anlayabildiğimiz ve doğal bulduğumuz bir şeydi - başkasının sahip olduğu şeylere sahip olma arzusuydu bu; ama haset, bizim için tuhaf, yeni bir duyguydu. /../ Korkutucu olan “Şey”, bizi değil “onu” güzel yapan “Şey”di.
Sayfa 80 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.