Normalde herkes önce insan sonra vatandaş olunduğunu düşünür. Ya da insan olmaktan kaynaklanan hakların (insan hakları), vatandaş olarak sahip olunan haklardan (medeni haklar) önce geldiği varsayılır. Gerçekte ise durum tam tersidir. Sadece vatandaş olanlar tam anlamıyla insan haklarına sahiptirler. Devleti olmayan sade insan, hiçbir yere ait değildir. Daha doğrusu devleti olmayan sade insan hiçbir yere aittir. Vatandaş'ın, dövüldüğünde bile ayakları yerdedir. Tutunabileceği bir yasa vardır. Sade insan'ın, sevilip övüldüğünde bile dünyada yeri yoktur. Yeri harabtır. İtlaf edildiğinde, yapılan suç olmaz.
Sayfa 86 - Avesta YayınlarıKitabı okudu
··
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.