Bunları endişeden yanan, karşısındakini delen bir burgu gibi söylüyordu. Ben azıcık gaddar oldum:
"Ahmet Rıfkı gerçekten Adapazarı ihtilalinin bilinciydi; genç hayatını bağımsızlık için tozlu yollarda bırakan bu güzel çocuğun arkasında gömleği bile olmaması hangi İzmir kızını ilgisiz bırakabilir?"
Tozlu uzun yollarda bir tek ağacın altında soğuyan başı Ayşe'nin kolları arasında, beyaz çıplak göğsü üzerinde lale gibi açılan kırmızı yarasıyla gözümden uçtu gitti. Ne zamana kadar kan, ne zamana kadar ıstırap ve güçlük! Ne zaman bu kadar bol akan genç kanı ve gözyaşına karşılık bir avuç toprağımız bize kalacak?
İhsan kızarmış, düşünüyordu. Birdenbire:
"Ahmet Rıfkı çok iyi çocuktu Peyami; fakat gömleği olmaması bizim çektiklerimizin en ucuz ve basit tarafı."
Sayfa 88Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.