Kitap kısa öykülerden oluşuyor. Yazarımız bir çıkarım yapmamız yerine hikayenin gidişatına ve anlatımına önem vermemizi istiyor. Bunu eserinin önsöz kısmına eklemiş. Fakat ben her hikayeden ister istemez çıkarım yapmaya çalıştım. İlk hikayemiz de insanın asla görüldüğü gibi olmadığından bahsediyor. İkinci hikaye ilkine yakın bir düşünceye sahip. Dış görünüşünü çok beğendiğimiz halini tavrını "uzaktan" beğendiğimiz kişiler aslında karşısındaki kişiyi eğlenerek aşağılayan bir karaktere sahip olabiliyorlar. Üçüncü hikaye de ise kadının dominant ve üstün olduğu. Erkeğin ise tam tersi olduğu bir durumdan bahsediliyor. Burada maddi olarak güçsüz olan erkek her koşulda zalim eşine boyun eğmek zorunda kalıyor. Güçsüzlüğün verdiği mecburiyet duygusu ona hayatı zindan ediyor. Dördüncü hikayeden çıkarım yapamadım maalesef. Beşinci hikaye kalan hikayelere göre daha etkileyiciydi bana göre. Şiddet ile sevgiyi ayıramayan genç ve naif karakterimiz aşk sandığı duygu içinde kayboluyor. Klasik Türk hikayelerimizde çoğunlukla yer verilen erkekliğin gurur verici olduğunu savunan zihniyet işlenmiş. Kadının objeleştirilmesinden bahsedilmiş. "Ah kadınlar! Anlaşılamaz bir muamma... bazen vahşet ve şiddeti zayıf okşayışlara, küçük iyiliklere tercih ederler" alıntısı ile kadınların duygusal psikolojisinin daha yoğun olduğu çıkarımını yapabiliriz. Fakat kadınların bu yanını kullanan erkelerinde ne kadar zalim ve pis zihniyetli olduğu da bu hikayede gözler önüne serilmiş. Altıncı ve yedinci hikayelerden de bir çıkarımım yok. Sekizinci hikaye bir aşk hikayesi. Aşkından yanıp tutuşan bir genç sevdiği kızla evlenmek için hazırlıklara başlar. Fakat sevdiği kızın başka biriyle olduğunu öğrendiğinde yıkılır. İmkansızlığın verdiği hisle duyguları daha da büyür. Bunu kimseye hissettirmemeye çalışır. Fakat bu onun için o kadar da kolay olmaz. Dokuzuncu hikaye tek taraflı bir aşk hikayesi. Pantomim yapan karakterimiz sevdiği kıza olan duygularından bahsedemiyor. İnsanları güldürüyor fakat günün sonunda aşkından tek başına ağlıyor. Sevdiği kız her gün onun oyunlarına katılıyor. Fakat onu sevdiği için değil karakterimizi ölen köpeği gibi komik bulduğu için onun gösterilerine katılıyor. Fakat hakikat karakterimizin gösterileri kadar gülünç olmuyor.