Arada Carlos Ruiz Zafon'un öldüğü aklıma geliyor ve boğazım düğümleniyor. Sanırım... kendisi en sevdiğim iki üç yazardan biri. En azından Unutulmuş Kitaplar Mezarlığı'nın kalbimdeki yeri hep öyle olacak. Esere gelince; Kitaplar kendi başına okunabililyor, Zafon bunu iddia ediyor, ama kesinlikle bence öyle değil. Kitaplar, birbirinden farklı hikâyeler anlatsalar da aralarındaki bağlantıyı hatırlamak ve öyle okumak çok değerli. Ben, maalesef Meleğin Oyunu'ndan sonra araya zaman sokmak gibi bir hata yaptım. İlk ve ikinci kitap arasına zaman soktuğuma pişman olduğum halde hem de. Bu yüzden de ikinci kitaba çokça dönüş yapıp, hem İsabella'yı hem Martin'i hem de diğer karakterleri yeniden 'tam olarak' hatırlamaya çalıştım. Bunun ötesinde, kayboldum! Gerçekten kayboldum! David Martin aklı başında biri miydi? Meleğin Oyunu'nun sonu gerçekten yaşandı mı? Yoksa bunlar Martin'in, Cennet Mahku'munda olduğu gibi, hücresinde gördüğü sanrılar mıydı? Martin, İsabella'nın ölüm haberini Valls'in verdiği şekilde mi aldı gerçekten? Sanırım çoğu kişi Martin hakkında haklı; ama bunların cevabını sanırım dördüncü kitapta alabileceğiz. Araya zaman koymamam gerekiyor.

Cennet MahkumuCarlos Ruiz Zafon · Altın Kitaplar · 2014205 okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.