"BÜTÜN GÖZLER BAKAR, BAZISI GÖZLER, PEK AZI GÖRÜR. "Kitabı bitirip, beynimi kemiren bir yığın duygunun doruk noktasında yapayalnız hissettiğim an, neye nereden başlayacağımı bilemeden derin bir boşluğa bakarken buldum kendimi. Jaguar Kitap beni yine yanıltmadı.
Birinci Dünya Savaşı 'ndan hemen sonra Antarktika yakınlarına küçük bir adadayız. Iki kişiyiz. Belki de sadece yasalardan değil, yasaları koyan bütün otoritelerden, kavgadan, davadan, savaştan ve hatta hatta insanlıktan uzağa, çok uzağa kaçmış iki kişiyiz.
Bu kulak yırtan sesizlikteki yalnızlık durdurabilecek mi bizi, orası şüpheli biraz. Taramalı tüfek sesleri, "Öldüm, ölüyüm!" dediğimiz anda bile vazgeçemediğimiz yaşama isteği, uykusuzluk, huzursuzluk yakamızı bırakacak gibi durmuyor.
Bilinmeyenin tam karşısında, bildiğimizi sandığımızın ardına sığınıp, görmediğimize karşı yaşama savaşı verirken.. Birinci çoğul şahıs kullandığıma bakmayın, biz'in nasıl ben'e dönüştüğüne her zerrem ürpererek şahit olduğumu itiraf etmem lazım.
Kurgu fantastik gibi görünse de, ortalara doğru sakinleşen ama gerilimi sürekli diri tutan bir anlatımla beraber, her ayrıntının, her davranışın, hatta her karakterin simgesel anlamda çok daha fazlasını temsil ettiğini, savaş ve insan psikolojisi bağlamında, yazılanların hepsinin ütopik bir dünyadan çıkarak savaşın en çıplak, en iğrenç ve en yıkıcı halini çok başarılı bir şekilde betimlediğini, hatta yaşattığını belirtmek isterim.
'Öteki' yle yüzleşmenin kitabıdır Soğuk Deri. Ben ve kendim zirvedeyken, aslında pek kıymeti olmadığını düşündüğümüz, buna rağmen kendimizi ancak varlığıyla ifade edebilme imkanı bulduğumuz 'Öteki'nin kitabıdır.
Farklı olduğumuzu ispata çalıştıkça aynı olduğumuz gerçeğinin kabul edilemezliğiyle yüzleştiğimiz, belki de insanlığın en kadim hikayesinin bambaşka bir üslupla anlatıldığı, çok katmanlı bir romandır Soğuk Deri.
Öngörülemez bir dönüşme durumu olduğu kadar takdir edilesi bir anlamaya çalışma çabasıdır.
Kendi gözlerimizle, bize bakan gözler arasındaki kat edilemez mesafenin uçuruma dönüşmesidir.
İstilacı olan aslında kim, öldüren yok eden aslında kim, iki taraflı bir yaşama uğraşının tam ortasında, her ne kadar birbirimizi anlamasak da, ortak bir dilde buluşma çabası kimin?
Hatta tutsak olan, tutsak eden mi aslında? Kimin suçlu olduğunun belli olmadığı bu hikayede, çocukların masumiyetini nasıl görmezden gelelim peki?..
Çıkar ilişkisinin yerle bir ettiği değerlerimizin altından nasıl kalkabiliriz? Ve dahası..nasıl insan kalabiliriz?..
Albert Sanchez Pinol, antropoloji eğitimi almış Barcelona'lı yazar. Otuz dile çevrilen ve ilk romanı olan Soğuk Deri'yle İtalya 'da Grinzane Biamont ödülüne, İspanya 'da Ojo Critico ödülüne layık görülmüş.
Keyifle okunacak bir kitap değil, hatta oldukça rahatsız edici diyebilirim. Ama çoğu zaman rahatsız edilmek elzemdir diye düşünüyorum.
Kesinlikle okunmalı..
