Sabahattin ali gibi bir yazarın, yaşadığı dönemde anlaşılamamasının derin hüznü ile başlamıştım okumaya.. Kitabın en görmüş geçirmiş karakteri olan veznedar Hafiz Hüsamettin bey in şu sözlerini okurken gözlerim dolmuştu.. Çok kıymetli diyalogdur. - Aferin evlat iyi etmişsin ! Sonra zamanını da iyi intihap ettin. Malesef seni boş çeviremeyeceğim. Mademki iki esnaf karşı karsıyayız, açıkca konuşalım.. Dün gelsen metelik alamazdın, seni tekme ile kovardım. Yarın gelsen beni bulamayacaktin.Şeytan sana fisildamiş heralde... Mubarek olsun... Ben bu ise daha fazla dayanamayacagim... Bir nihayet vermek lazim... Bu sabah kararımı verdim. kasada epeyce para var, bir miktarını, daha dogrusu yuklenebidigim kadarini alip eve çoluk çocuğun nafakası olarak bırakacak, ondan sonra da basimi alip gidecektim. şeytan nereye çağırırsa oraya. Bu Dünyada başka turlu olmak neye yarar? dünyayı bizim kayınbirader gibi adamlar istila etmiş... benim gibi bir acizin debelenmesi fayda verir mi? Beş çocukla bir kariyi süründürmeye ne hakkim var... Sen şimdi bu sözlerinle benim kararimi takviye ettin... Sana teşekkür boçluyum evlat... Bana dünyanın hakikaten suratına tükürulmeye bile degmez oldugunu ve bu dünyada suratına tükürülmeyecek bir tek, ama bir tek insan bile bulunmadığını sağlam bir sekilde ispat ettin. Böyle biri olsa bu sen olurdun ve simdi buraya gelinceye kadar içimde bir şüphe var. su kainatta belki bir de iyi taraf vardir, fakat gormek bize nasip olmuyor diyor ve seni düsunüyordum. Bir daha teşekkür ederim. beni bos hayallerle avunmaktan, yaptigima pisman olmaktan kurtardın. Ben de kendimi, adam tanır birşey zannederdim. Senin suratına bakınca melanet dolu ruhunu görecegime yüreği çarpan bir insan görüyordum. nah, bunak kafa... al su iki yüz elli lirayi, beni kimseye ihbar etme. Yarına kadar sukut hakki olarak veriyorum. ondan sonra israfil'in borusunu al eflake ilan et... vecibtaala polis olup gelse beni bulamayacak. yalnız senden bir ricam var... namusuna güvenerek istemiyorum. kendin icin de faydasi yoktur, belki zarari olur da ondan soyluyorum: paralari alip eve verdigimi agzindan kacirma... Nereden biliyorsun diye belki seni de isin icine karistirirlar... Merhametten değil, ihtiyaten sus... Şimdi arabanı çek... Namussuz insan surati seyretmek istemiyorum. kendim kendime yeterim... durma... defol!...

İçimizdeki ŞeytanSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 2019172bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yücel kaplan