Kendime Not: Sarsıcıydı ve sarsıldım... Betimlemeleriyle ve her şeyiyle etkileticiydi. Rus edebiyatında dikkatimi çeken unsurlardan biri lakaplar ve isimlendirmelerin çeşitliliği olmuştur hep ve bu eserde herhangi bir kişinin ismi yok (feci şekilde yanılmıyorsam eğer). Bu durum bana hikayenin evrenselliğinin vurguladığını düşündürdü zira savaş nerede olursa olsun yıkımı aynı oluyor. Buna bir örnek olarak Alman edebiyatından 
Kapıların Dışında kitabını öne sürebiliriz, kurgu akış ve unsurları farklı olsa da hissiyatları aynı... Konusu dışında eserin kurgusu da çok başarılı keyifle okudum.
"Ya şimdi savaşı bitirirsiniz, ya da ...
'Ya da' ne? Akıllarını başlarına toplamalarını sağlayacak, yüksek sesle söylenecek yeni yalanlarla cevaplanmayacak kelime kaldı mı dünyada? Ya da önlerinde diz çöküp ağlamak mı gerek? Ama zaten yüz binler gözyaşlarıyla yıkamıyor mu dünyayı, faydası var mı hiç?"
"Vebadan saklanacak bir yer bulmak, bazı önlemler almak mümkündü hiç değilse, ama ne mesafe, ne de engel tanıyan ve her yere sızabilen düşünceden nasıl saklanabilir insan?"
"Kızıl kahkaha bu. Dünya çıldırdığında işte böyle gülmeye başlar. Dünyanın çıldırdığını biliyorsun değil mi? Ne çiçekler var üstünde, ne de şarkılar; derisi yüzülmüş bir baş gibi yuvarlak, pürüzsüz ve kızıl artık. Görüyor musun onu?"
"Çalış, kardeşim, çalış! Divitin kuru değil, canlı insan kanına batırılmış. Varsın sayfaların boş görünsün, savaşa ve akla dair en zeki insanlar tarafından yazılıp çizilenlerden daha fazla şey söylüyorlar uğursuz boşluklarıyla. Çalış, kardeşim, çalış!"
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.