Ruhu Gezgin: "Körlük hk. düşünceler": Körlük hk. düşünceler Kitabın ortalarına doğru artık şöyle bir his yoğunlaştı içimde (bunun somut bir gözleme dönüşebilmesi için ilk sayfaları yeniden okumam gerekiyor): yazar da zamanla körleşiyor / kendi görme yetisini yitiriyor. Çünkü en başlarda hikayeyi anlatan kişi o iken, zamanla bir çok şeyi Doktorun eşinin gözü üzerinden görüyoruz. O ne görüyorsa, onun gözünden anlatılıyor bir nevi. Malum, hikayenin bu kısmına kadar o koğuşlardaki tek gören kişi de o; ancak zamanla yazar kendini çok sıradan ifadelerle hikayeye dahil ediyor (1. çoğul şahıs üzerinden). Örn. S. 116: bakalım; kabul etmeliyiz vb. Başlarda her şeyi “gören”, bilen bir yazar varken, yavaş yavaş o da hikayeye sızıyor sanki. Ki böyle olma ihtimali hem garip, hem eğlenceli geliyor bana, zira yazarın dehasını sessizce hissettirmek istemesi ona yakışır bir hamle olurdu en nihayetinde.

Kitabın ortalarına doğru artık şöyle bir his yoğunlaştı içimde (bunun somut bir gözleme dönüşebilmesi için ilk sayfaları yeniden okumam gerekiyor): yazar da zamanla körleşiyor / kendi görme yetisini yitiriyor. Çünkü en başlarda hikayeyi anlatan kişi o iken, zamanla bir çok şeyi Doktorun eşinin gözü üzerinden görüyoruz. O ne görüyorsa, onun gözünden anlatılıyor bir nevi. Malum, hikayenin bu kısmına kadar o koğuşlardaki tek gören kişi de o; ancak zamanla yazar kendini çok sıradan ifadelerle hikayeye dahil ediyor (1. çoğul şahıs üzerinden). Örn. S. 116: bakalım; kabul etmeliyiz vb. Başlarda her şeyi “gören”, bilen bir yazar varken, yavaş yavaş o da hikayeye sızıyor sanki. Ki böyle olma ihtimali hem garip, hem eğlenceli geliyor bana, zira yazarın dehasını sessizce hissettirmek istemesi ona yakışır bir hamle olurdu en nihayetinde.

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ruhu Gezgin