Tasavvuf insan varlığının merkezinde gizli olan sessizliğe açılan bir yoldur. Bu sessizlik, yalnızca arifler tarafından işitilen oldukça hoş bir biçim ve bizatihi hayatın ve insan varlığının anlamı olan tüm faaliyetlerin ve fiillerin kaynağıdır. Tasavvuf Allah'ın rahmetinden kaynaklanan bir ilahi güvendir ve İslami vahyin derununda onun kalbi olarak yerleşmiştir. İnsanın kendi varlığının sırlarını aşabileceği ve varlığında gizli olan unutulmuş ve ihmal edilmiş hazinelere sahip olmak üzere insana verilmiş bu anahtardır. Tasavvuf insana kendisini dolayısıyla da Allah'ın bilmesinin ve de sessizliği musikisini dinlemesinin vasıtalarını verir. Manevi yolun usul ve esasları yardımıyla insan kim olduğunu anlayabilir; aslen ne olduğunu anlamaya başlaması için hayali bir seviyede ne olmadığını kavrayabilir. Bu hayattaki olguların gürültülü fırtınasından ve harici dünyanın keşmekeşinden uzaklaşabilir. Fakat insanın içinde yaşadığı dünyayı terk etmesi gereksizdir. İnsan tasavvufta normal hayatının çerçevesinde aniden vuku bulan manevi dönüşümün vasıtalarıyla kurtulur. Neticede insan tüm varlıkların deruni musikisini işitebilir ve gündelik hayatın gürültüsünün ötesinde sonsuzluğun sessizliğinin musikisini dinleyebilir.
(Seyyid Hüseyin Nasr, İslam Sanatı ve Maneviyatı)
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.