Ali Şeriati İranlı Müslüman sosyolog, aktivist, düşünür ve yazar ...diye gidiyor. Gerçekten baya uzun olduğu için tüm sıfatlarıyla yazmaktansa böyle dedim. Saygısızlık olsun diye değil. Ben de onun için sadece "düşünmüş" diyeceğim. Madem Habil ile Kabil'e kadar gitmiş o, ben de o kardeşliğe güvenerek onu anladığımı söyleyeceğim. Din kavramına bir pencere açmamış bu adam, zaten olan bir pencereden bakmış. Bu suç olmaktan çıktığı gün farklı olabilir bir şeyler belki , kim bilir... Hem çeviri olduğu için hem de pek derin olduğu için bir konu bütünlüğünden bahsetmeyeceğim. Adam çok âlim, mütefekkir de diyemem. Beni aşar böyle şeyler. Sadece bazı cümleleri tekrar tekrar okuduğumu söylemek isterim. Ben ve biz kavramını bence en basite indirgeyerek, herkesin anlayacağı hâle getirmiş. Bir kabak bir çam ağacı ile. Çocuklara ve herkese, onlar yalnızca senin "anlaman"dan korkuyorlar diyen biri iyi midir kötü mü bilmiyorum ama öylesine biri değildir. Bir varmış bir yokmuş, "Tanrı"tan gayrı, hiçbir şey yokmuş. Hiç kimse yokmuş. Tanrı yalnızmış. Tanrı merhametliymiş, Tanrı görenmiş, Tanrı güzelliği sevenmiş, Tanrı iyiliği sevenmiş, Tanrı yakışanı sevenmiş... Ben? Sen? Benim? Senin? Var ? Yok? Sahip olma? Sahip olmama? İzin? Hak? Yasak? Bu yeni kelimeleri nereden öğrendin Kabil? Kardeşim, konuştuğun bu dil neyin nesi? Kitap bitince su içmeye gittim. Yan dairede "baba" oğlunu dövüyordu. Yani bildiğimiz gibi. Bir şeyler hatırlamaya çalıştım. Benzerini bulamadım hafızamda. Basit bir tartışma bu diyemedim. Merdivene oturdum. Var mı şunun karşısına dikilecek cesaretin, yok. Her şey böyle sonrası yok. Keşke bende seni dövebilseydim. Gerçekten karnının ortasına bir yumruk tekme ne olursa. Sana beddua etmeye bile gücüm yetmiyor hâlbuki. Yine çocuk üzülür. Allah ıslah etsin.

Çocuklar ve Gençler (Cep Boy)Ali Şeriati · Fecr Yayınları · 2017305 okunma

·

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.