Zevki yaşarken, ruhumuzdan bir şeyler eksilir. Bakışlarımız bulanıklaşır. Bitkin hayvanlara dönüşürüz.
Roma melankolisinin bitkin bakışı, utanca ve korkuya özgü kaçıcı bakıştan ayrılamaz. Konsül Petronius şöyle yazar: "Cinsel birleşmeden alınan zevk (voluptas) mide bulandırıcı, kısa sürelidir ve Venüs ediminin ardından tiksinme (taedium) gelir. " Zevk alma edimi, insanın o süre içinde büyülenmek, kendinden geçmek istediği bir telaştır. Doygunluğa ulaşmanın kasılmalarını izleyen an bizi düş kırıklığına uğratır; bu duygu, yalnızca, o ânın öncesinde yaşadığımız zevk atılımından değil, öncesinde geçirdiğimiz saatler içinde, o âni hazırlayan günler içinde yaşadığımız aydınlıktan, İçimizin şişmesinden, aşırı istekten, elatio'dan (taşkınlık) kaynaklanır. Ovidius bunun, uykuda telaş içinde 'yenilmiş, bitkinlikten yıkılmış durumda' kaçtığımız bir ölüm olduğunu söyler.