Wulf Dorn… gizem, korku, gerilim için benim adıma tam bir ilahsın..
Lise yıllarımdan beri en keyifle okuduğum yazar olduğu için yeri bende başka. Zaten en sevdiğim türde yazdığı içinde ayrı bir bağım var.
Sadece kitabın sonu bir tık (azıcık) içime sinmedi, o kısımdan da bahsedeceğim..
2 günde bitirdiğim bir kitap oldu. Wulf Dorn her zamanki gibi ustalığını konuşturmuş, kitap sayfalarından bile insanı gerim gerim germiş diyebiliriz..
Sarah bir gece kocasının geldiğini düşünüyor ve aşağı iniyor. Fakat gelen yüzü yanık izli bir yabancı. Kocası gibi davranarak Sarah’ı korkutuyor ama Sarah oğlu için oyuna eşlik etmek zorunda kalıyor. Kitap bu şekilde başlıyor ve son sayfasına kadar kocaman bir “neden???” diyerek okudum. Hatta öyle kaptırmışım ki kendimi muhtemelen ilk gece baş ağrım çok tutmasa bir gecede bitirecektim.
Kitap, konu ve işleyiş bakımından inanılmaz güzel. Yabancı’nın aslında amacının ve niyetinin bambaşka çıkması beni çok sarstı.
Fakat son kısım pek içime sinmedi. Daha doğrusu yarım kalmış gibi hissettim. Sarah ve şerefsiz kocasına ne oldu? Ne olacak? Ne yöne gidecekler?
Bu aklımda kaldığı için sonu biraz beni huzursuz etti… Onun dışında hiçbir problem yok..