"Seni oteline bırakmalı mıyım yoksa otelin yolunu bulabilecek kadar buraya hâkimim mi diyorsun?" diye sorduğunda gülerek ona takıldım.
"Takip edecek birisi varsa süper yol bulurum." Dişlerini göstererek güldü ve başını olumsuz anlamda salladı.
"Kaba olmak istemezsin ama..." dedim sözü ona bırakmadan.
"Sen kafayı yemişsin," diyerek beni tamamlayıp güldü. Beraber motorla çıktığımız kalenin yollarını yürüdük ve saatlerce sohbet ettik. En sevdiği filmden nefret ettiği yemeğe kadar her şeyi sorduğum, onunsa hiç bıkmadan bana cevap verdiği bir buçuk saatin ardından beni otelimin önüne bıraktığında yüzümde tatlı bir tebessüm vardı. Günün nasıl geçtiğini anlamamıştım. Bugün doğum günümdü. Bugün yirmi dördün ilk günüydü ve bugün, tarihini bir köşeye atacağım kadar güzel ve anlamlı geçmişti.
Elimdeki lunaparktan bana kalan pembe bilete baktım ve onu düşündüm. Lunaparktaki hallerini düşündüm. Otelden içeriye girerken bilete bakarak istemsizce mırıldandım.
"Yaşamak ilkel bir duygudur." "
Sayfa 59Kitabı okuyor
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.