Okurken hayatın acımasız gerçeklerini görüyoruz. İlgisiz bir baba her şeyi kontrol etmeye çalışan bir anne. Kendinden başka hiçbir şeyi düşünmeyen kardeşler ve Havuçkafa... Oturup saatlerce düşünülse isminin ne olduğu hatırlanmayacak kadar ikinci plana itilmiş şamar oğlanı.. Yaptığı her şeyde kusur bulunmuş, iyi olan şeylerin ondan çıkmayacağı düşünülmüş bir çocuk. Maalesef ki böyle yetiştirilen sayısız çocuk var dünyada. Bunu bilmek beni çok üzüyor. Yaramazlıklarında bile annesinin gözüne girmeye çalışmayı yaptıklarını açıklamadan yanağını uzatıp gelecek olan tokadı beklemesi çok üzücü..