İsrail'in yakın tarihini, özelde Filistin halkıyla genelde Araplarla olan tarihini, okuyan herkes şiddet ve düşmanlığın aşamalarına da tanık olacaktır. Filistin halkını yurtlarından çıkarıp dünyanın çeşitli yerlerine göç etmeye zorlayan ve bunun için katliamlar yapan İsrail hükümetinin, bütün Filistin topraklarını devletlerine katmak için sürdürdüğü düşmanca eylemler bu anlayışın bir parçasıdır. İsrail, Filistin'deki mevcut yerleşim birimlerine ek olarak Kudüs, Batı Şeria ve Gazze'de de yeni yerleşim birimleri açmıştır. Sabra ve Şatila katliamı, Ramazan ayında secde ve rükû halindeki oruçlu Müslümanları kurşuna dizdikleri el-Halil katliamı, Lübnan'da işledikleri Kana Katliamı, Kudüs'teki Tünel Katliamı, Mısırlı esirlere yönelik toplu katliamı ve aynı şekilde Mısır topraklarında işlediği Bahru'l-Bakar öğrenci katliamı bu vahşi anlayışı gözler önüne sermektedir. İsrail'in her gün sürdürdüğü tutuklama ve işkenceler, halka uyguladığı toplu yaptırımlar, mücahitlerin ailelerini cezalandırıp yuvalarını başlarına yıkması ve başbakanlarının emriyle direnişin önde gelen isimlerini tasfiye etmesi hiç şüphesiz şiddet ve düşmanlığının bir parçasıdır. İzak Rabin'in emriyle Fethi Şikâkî ve Yahya Ayyâş'ın şehit edilmesi; Neten- yahu döneminde Mossad'ın, Hamas'ın Siyasi Büro Başkanı Halid Meşal'e yönelik suikast girişimi, mantığın gücünün değil, güç mantığının bir ürünüdür. Çünkü, İsrail'in anladığı tek mantık şiddet ve terör mantığıdır.
Sayfa 105Kitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.