İlyas Əfəndiyevdən oxuduğum ilk kitab idi və çox şadam oxuduğum üçün. Kitab sadə dildə yazılıb,axıcıdı,dialoqların səmimiyyəti insanda gözəl hisslər oyadır. Əsərdən Azərbaycan qoxusu gəlir desəm yalan olmaz. Kənd həyatı,insanların bir-birinə səmimi münasibəti,hörmət,sevgi çox gözəl əks olunub. Və baş obraz Nuriyyə.. əsər onun dilindən söylənilir. Teatr institunu bitirəndən sonra artist olmaq xəyalı ilə yaşayan gənc qız, Güney qışlaq kəndinə göndərilir və xəyallarına "əlvida" deyərək gedir, orada keçmiş məhəbbəti ilə qarşılaşır. Çox başqa qalacaq yaddaşımda bu obraz,qəlbimdə xüsusi yer açdı özünə. Nuriyyə insanların hisslərinə,düşüncələrinə özündən çox dəyər verən,onları xoşbəxt etməyə çalışan, öz dərdini öz içində yaşayan, sevdiyi xoşbəxt olsun deyə əlindən gələni edən, ona olan sevgisini özünə ən böyük səadət hesab edən fədakar bir qadın obrazıdır. O hər zaman taleyi ilə barışdı, buna görə içində çox savaşlar yaşadı. Uğradığı haqsızlıqlara da öz gücü ilə,qəlbi ilə qalib gəldi. Kitabın çox hissəsi özü ilə olan monoloqlarıdır: "Sən uşaqlıqdan qəm-qüssənin ağır yükünü daşımağa öyrənmisən, həyatının ağır günlərində taleyindən şikayət eləməmisən. Sən dözümlüsən. Bu qaydadır: həyat özü həmişə dözümlülərin yükünü artırır." "Qaldı ki mən... Mənə bundan artıq bir şey lazım deyil. Məgər sənin səadətin mənimki demək deyilmi? Mən ölsəm də, xoşbəxtəm, qalsam da!" Ümid edirəm, sən xoşbəxtsən, Nuriyyə.

Söyüdlü Arxİlyas Efendiyev · Qanun Nəşriyyatı · 2020778 okunma

·

150 görüntüleme

Metanet Kerimova

@karimovvam ·

19 Ocak 2023 14:16

🤌🏻🤌🏻🤌🏻

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sailə