Geleneksel eğitim anlayışının hakim olduğu öğretim ortamlarına baktığımızda öğretmenin anlatan, öğrencinin ise dinleyen olduğunu görüyoruz. Öğrenci dinler, verilen ödevleri yapar, daha sonra edindiği bilgisi belli kıstasları olan değerlendirmeden geçer. İşte bu süreçte sadece seyirci olan öğrenci; yaratıcı düşünemez, kendini gerçekleştiremez, özgürleşemez, özgürleştiremez. Paulo Freire, Ezilenlerin Pedagojisi adlı kitabında bu anlayışı 'Bankacı Eğitim Modeli' olarak tanımlar. Bu anlayışta yetiştirilen insan, kendi düşüncelerini değil, empoze edilen düşünceleri benimser. Eleştirel bir bilinç oluşturamaz. Dolayısıyla dayatılan şekilde yaşamını sürdürür. Burada ezen-ezilen ilişkisi vardır ve bu ilişkiyi ortadan kaldırmak için eğitim önemli bir araçtır. Bu düşünce bazında karşımıza Paulo'nun 'Problem Tanımlayıcı Eğitim Modeli' olarak savunduğu model çıkar. Kişi burada özgürdür, düşünür, analiz eder, tartışır, üretir, araştırır. Sadece dinleyerek nesne konumunda olan insan, özne konumuna geçerek kendi kararlarını veren ve kendi kararlarının sorumluluğunu alan bir birey olarak özgürleşir. Eleştirel bir bilinç oluşturarak toplumun da bu yönde gelişmesine katkıda bulunur. İnsani değerlerin var olduğu bu anlayışta ezen-ezilen ayrımı ortadan kalkar.

Ezilenlerin PedagojisiPaulo Freire · Ayrıntı Yayınları · 19911,200 okunma

·

69 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra