Uzun zamandır epic fantastik türünde kitaplar okuyordum. Okuduğum son iki kitap (Oathbringer ve Son İmparatorluk) biraz ağır gelince daha hafif bir kitaba geçmek istedim. İlaç gibi geldi. Yazım tarzı olarak basit bir kitaptı. Paragraflar ve bölümler de kısa kısaydı. Ne ara kitabı yarıladığımı ne ara bitirdiğimi fark etmedim bile. İlk filmi izlediğim için çok heyecanlı bir deneyim değildi. Kitapla film arasında çok fark olsa da nerede olacağını az çok biliyordum. 2. filmi de izledim ama neredeyse hiçbir detay hatırlamıyorum. Bu yüzden 2. kitaptan daha ümitliyim. Sevmediğim tarafları vardı. Mesela Thomas'ın iç dünyasındaki duyguları içerisinde bulunduğu ortama pek uymuyordu. Adamlar toplanmışlar senin hakkında karar almaya çalışıyorlar sen içinden, "Newt'i alkışlayabilirdim", "Gally'e sinir oldum" diye geçiriyorsun. İlk gün, daha geleli bir saat kadar olmuşken bir şeye gülüp sonra da güldüğüne şaşırıyorsun. Hafızan yok, bilmediğin bir yerde tanımadığın insanlarla birliktesin. Nasıl gülebilirsin ki? Bir de Kayran'da yaşayanların gereksiz ağzı sıkılığı vardı. Tabii ki sırlarınız olabilir ama Thomas en kücük detayı öğrenebilmek için bile diğerlerinin gereksiz triplerini çekti. Bu da okuyucu olarak ara ara sinirlendirdi beni. Yine de güzel kitaptı. Muhtemelen devam edeceğim.

Labirent: Ölümcül KaçışJames Dashner · Pegasus Yayınları · 20149,9bin okunma

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansu Yılmaz