Tuğçe Özel: Edilgen bir gecenin bitişi Anneme her defasında kaba davranan babamı köşe başında bırakıyorum. "Ne olursa olsun evli kalmalısın" diyen annemi karşı kaldırımda mendil satan kızın çaresiz bakışlarına hapsediyorum. Yaşanan her ne varsa " kadın hak etmiştir." diye düşünürken etrafındaki kadınlara özgürlükçü görünen riyakarları bu şehrin çıkmaz sokaklarında terk ediyorum. İki sene evvel aylarca süren mücadeleyle nihayet boşandığım eski kocamın "SON BİR KEZ BULUŞALIM" mesajına doğru adım adım ilerliyorum. Hep kaçtım bu güne kadar. Suçlu benmişim gibi hep savunmak zorunda kaldım kendimi. Kimse olmadı yanımda. Yardım çığlıklarıma uzaklaştırma kararlarından başka hiçbir yanıt almadım. Uzaklaştığım yalnızca kendi ruhum oldu ve kadınlığım. En çok kendimi üzdüm ve yine en çok kendimi özledim. Sorumlusu olmadığım bir yorgunluk üzerimde. Gözyaşlarımla birlikte ne varsa yola bırakıyorum şimdi. Bu yollar bize hep dar geldi. Yüzlerce hayat birbirine çarpmadan yürüyordu oysa. Bense bu yolun yolcusu binlerce yalnız kadından biriyim. Sadece kafamda bir ses... Tik tak... Yarınki gazete manşetini atıyorum bağırarak. Elif gibi...Özgecan gibi... Pınar gibi...Ceren gibi... Münevver gibi... Bir kadın cinayetine daha dur diyemedik

Edilgen bir gecenin bitişi Anneme her defasında kaba davranan babamı köşe başında bırakıyorum. "Ne olursa olsun evli kalmalısın" diyen annemi karşı kaldırımda mendil satan kızın çaresiz bakışlarına hapsediyorum. Yaşanan her ne varsa " kadın hak etmiştir." diye düşünürken etrafındaki kadınlara özgürlükçü görünen riyakarları bu şehrin çıkmaz sokaklarında terk ediyorum. İki sene evvel aylarca süren mücadeleyle nihayet boşandığım eski kocamın "SON BİR KEZ BULUŞALIM" mesajına doğru adım adım ilerliyorum. Hep kaçtım bu güne kadar. Suçlu benmişim gibi hep savunmak zorunda kaldım kendimi. Kimse olmadı yanımda. Yardım çığlıklarıma uzaklaştırma kararlarından başka hiçbir yanıt almadım. Uzaklaştığım yalnızca kendi ruhum oldu ve kadınlığım. En çok kendimi üzdüm ve yine en çok kendimi özledim. Sorumlusu olmadığım bir yorgunluk üzerimde. Gözyaşlarımla birlikte ne varsa yola bırakıyorum şimdi. Bu yollar bize hep dar geldi. Yüzlerce hayat birbirine çarpmadan yürüyordu oysa. Bense bu yolun yolcusu binlerce yalnız kadından biriyim. Sadece kafamda bir ses... Tik tak... Yarınki gazete manşetini atıyorum bağırarak. Elif gibi...Özgecan gibi... Pınar gibi...Ceren gibi... Münevver gibi... Bir kadın cinayetine daha dur diyemedik

Sayfa 126Kitabı okudu

Göçebe Kolektif

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğçe Özel