insan yalnızdı, çaresizdi. bitkiler gibi kök verip yüzyıllarca dünyaya tutunamıyor ya da hayvanlar kadar mükemmel koku alamıyor, hızlı koşamıyor, uzakları göremiyor, kanatlanıp uçamıyordu. o yüzden insan insana mecburdu, muhtaçtı işte. bunu bilmeli, dünya ve insana bunu bilerek bağlanmalıydık. insan bu eksikli tabiatı icabı bencildi. bu bencillik de onu kötü yapmaya yetiyordu.
Sayfa 120Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.