Sevgilime duygularımı anlatmak amacıyla çıktığım şiir yolculuğunda, bir durak adıydı Cemal Süreya.
Her şair gibi o da entelektüel birikiminin getirdiği üfürmelerle dolu birçok şiir yazmış farkettim ki. Ismarlama şiirler, birileri adına yazılmış şiirler, ota kuşa şiirler ve niceleri. Cemal Süreya da Ömer Hayyam tarzı kırmızı çizgilerde gezen, her an şirke yatkın sözler söyleyen bir abimizmiş. Kimi zaman kadınlar, kimi zaman aşk, kimi zaman da yaratılmışlar üstüne edebi yorumları sınırları zorluyor ve hatta bazen edebi aşıyor. Kadın ve aşk üzerine, toplumsal normları da zorluyor, bazen yeri geliyor evli kadınlara, genç kızlara şiirler yazıyor, bekarken, evliyken veya kart bir zampara iken. Bazen de kelimeleri öyle güzel seçmiş oluyor ki , şiirin ilk kelimesini okuduğunuzda kendinizi son satırın son kelimesinde biliyorsunuz. Bu gibi üç beş şiiri var tabiki.