Me xwe newqî şîlan û sosinên te dikir, me bi hayedarî deşt, zozan û daristanên te mist didan, me karexezalên te, pezkûvî û keroşkên te parastin ji
çavnebarbûna biyaniyan, û tu di kulîlka emrê xwe de bûyî ey xaka ko ji
ber sîm, dahol û leşkerên tolaz mayî!!.
Sayfa 42 - NefelKitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.