İnsanlık tarihinde bir ilk yaşanıyordu. Bir fatih ilk kez omuzlarını dikmiş ileri bakar şekilde değil bineğinin üzerinde iyice eğilmiş secdeye kapanmış olarak gözyaşları içinde batı yönünden şehre giriyordu. Gerçek tevazuuyla kibir arasındaki o ince çizgiyi şükrederek kapatıyor, insanların sahiplerini unuttuğu anlardan birinde O'na yaklaşıyordu. Bütün âlem sessizliğe gömülmüş, Elçi'nin şükür sözlerini duymaya çalışıyor gibiydi. Çok değil sadece sekiz yıl önce bu şehirden gizlenerek çıkmıştı. Şimdi gündüzün ortasında secdelerle giriyordu. İki kişiyle çıkmıştı. şimdi binlerce insanla dönmüştü.
Sayfa 455
·
34 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.