Dün gece, şöyle bir göz atmak niyetiyle elime aldığım, Erdinç Gültekin'in 2016 yılında okurlarla buluşan, "Gökyüzünün Hemen Altında" isimli öykü kitabını bir de baktım ki, bir solukta okuyup bitirmişim. Çoğunluğu kısa öykülerden oluşan, yer yer çok beğendiğim, kimilerini ise ortalama bulduğum bir öyküler toplamıydı Gökyüzünün Hemen Altında.
Sanıyorum, son dönem okuduğum öykü kitaplarıyla, kısa ve mikro öykülere olan mesafeli yaklaşımımı iyiden iyiye yumuşatmayı başardım.
Bir de bu kitaptaki öykülerin sonlarında, Eylül 2013, Mayıs 2014 gibi tarihler atıldığı dikkatimi çekti. Bence hoş bir detaydı.
~Kitaptan bir alıntı~
"Arabama atladım. Cep telefonumu kapattım. Yol boyu ağladım. Şimdi buradayım. Babamın yazlık evinde... Çocukluğumun, ilk gençliğimin, o güzelim yazların çok uzağında. Hemen her şeyin uzağında... Elimde kalemim, çaprazımda babamın av tüfeği, yüreğimde tarif edilmez bir ölme isteği...
Kalemim benden bu kadar diyor. Bu son nokta..."
Gökyüzünün Hemen Altında, Erdinç Gültekin, Duvar Yayınları, 39
